Οι προκλήσεις της Νέας Εποχής

Στην Νέα Εποχή που ανοίγεται μπροστά μας οφείλουμε να πάψουμε να είμαστε δογματικοί και να γίνουμε δημιουργικοί. Οφείλουμε να επινοήσουμε νέες μορφές οργάνωσης όσων υποφέρουν, να αντιπαραθέσουμε εντέλει το όραμα ενός δίκαιου κόσμου απέναντι στις κατεστημένες αντιλήψεις και νοοτροπίες.

Ποιο το νόημα να στηρίζεις ένα σύστημα το οποίο στο πεδίο της ευτυχίας δεν προσφέρει ουσιαστικά τίποτε σε κανέναν, παρά μόνο υπερκέρδη για όσους είναι είδη πλούσιοι;

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, πως ενώ βιώνουμε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά το κραχ του ΄30, οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να χρηματοδοτούν το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει πως το παρόν σύστημα τρέφεται και εδραιώνεται από τις συγκρούσεις μεταξύ των λαών και των ανθρώπων.

Η Κίνα, μπορεί να μας δείξει το δρόμο προς τη νέα εποχή; Προφανώς όχι, γιατί έτσι θα ήταν σαν να επιβραβεύαμε τον ολοκληρωτισμό ως μέσο επιβίωσης του καπιταλισμού.

Η αυτορίθμηση των αγορών, είναι το θεμελιώδες συστατικό επιτυχίας της ελεύθερης οικονομίας σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον; Μάλλον όχι, δεδομένου πως όσο το μεγάλο ψάρι θα τρώει το μικρό, μακροπρόθεσμα θα οδηγούμαστε στη δικτατορία των πολυεθνικών, ιδιωτικών, μονοπωλίων.

Είναι ο κρατικός παρεμβατισμός η λύση για να διασφαλισθεί η αξιοκρατία, ο υγιής ανταγωνισμός και η λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας μέσα σε ένα πλαίσιο όπου η κοινωνική συνοχή θα είναι δεδομένη από την σωστή αναδιανομή του παραγώμενου πλούτου; Πιθανόν ναι, όταν έχει ως στόχο την πραγματική απελευθέρωση των αγορών και όχι την μονοπωλιακή τους κατοχύρωση.

Ένα κίνημα νέων ανθρώπων που θα οραματίζεται μια διαφορετική, ανθρώπινη κοινωνία, που θα πιστεύει στην ισότητα και την αυτονομία, μπορεί να είναι η βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε τις αξίες της Νέας Εποχής, της κοινωνίας που απέτυχαν οι προηγούμενοι να μας κληρονομήσουν.