Ο καφές και η δημοκρατία...
Δύο πράγματα δεν ευδοκιμούν στη χώρα μας, το ένα είναι το δέντρο του καφέ και το άλλο η δημοκρατία. Και τα δύο μας έρχονται από το εξωτερικό. Στα χώματά μας δεν μπορούμε να αναπτύξουμε με κανέναν τρόπο το δέντρο του καφέ. Το κλίμα της χώρας μας, το νερό, το χώμα, δεν είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη του δέντρου αυτού. Όσο για τη δημοκρατία… Η αλήθεια είναι πως ότι περνούσε από το χέρι μας, δεν παραλείψαμε να το κάνουμε, για την ανάπτυξή της, για την εδραίωσή της.
Αν κοιτάξετε την ιστορία μας, πριν από χρόνια ρίχτηκε στη χώρα μας ο σπόρος της δημοκρατίας. Από τότε, όλο λέμε: ¨Η δημοκρατία μας μπουμπούκιασε¨, ¨η νεαρή δημοκρατία μας¨, ¨αμάν το φιντάνι της δημοκρατίας μας¨. Να είναι δοξασμένος αυτός που τη μεγάλωσε. Μόλις καταφέραμε τόσα χρόνια να τη φέρουμε σε ένα ανάστημα, η δημοκρατία έγινε ένα φιντάνι.
Αν ξοδεύαμε αυτόν τον κόπο τόσον χρόνων που αφιερώσαμε στη δημοκρατία, για την ανάπτυξη του καφέ, σήμερα η χώρα μας θα γινόταν δάσος από καφέ, που δεν τα άγγιξε ο μπαλτάς του ξυλοκόπου. Στο παρελθόν κρίθηκε απαραίτητο, δεν το είχαμε καταλάβει, αντί να φυτέψουμε σπόρο καφέ, φυτέψαμε το σπόρο της δημοκρατίας. ¨Δόξα το Θεώ¨, αν και δεν έχουμε καμιά στενοχώρια από τη μεριά της δημοκρατίας, εμείς ξέρουμε τι τραβάμε από την έλλειψη του καφέ. Καφές είναι αυτός!...Δεν μοιάζει σε τίποτε. Έτσι είναι η δημοκρατία; Και να είναι και να μην είναι το ίδιο κάνει…
Αν δεν υπάρχει καφές, του ανθρώπου το κεφάλι γυρίζει, αν δεν υπάρχει δημοκρατία, του ανθρώπου το κεφάλι δε γυρίζει. Ο καφές μοσχοβολάει, η δημοκρατία ούτε καν έχει μυρουδιά. Τον καφέ τον βάζεις στο φλιτζάνι, τον πίνεις. Η δημοκρατία ούτε τρώγεται ούτε πίνεται. Σε τι χρειάζεται αυτή η δημοκρατία μπορείτε να μου πείτε; Στη χώρα μας έρχεται από το εξωτερικό μπόλικη-μπόλικη δημοκρατία, αλλά καφές δεν έρχεται! Τον καφέ τον πουλάνε, τη δημοκρατία τη δίνουν. Ο καφές είναι με λεφτά, η δημοκρατία τσάμπα…
Για τον καφέ χρειάζεται συνάλλαγμα, για τη δημοκρατία τίποτε δεν χρειάζεται. Για κοιτάξτε τι τραβάμε από τον καφέ. Λες και δεν έχουμε συνηθίσει στο καλό καφέ; Αμέσως καταλαβαίνουμε τον καλό καφέ από τον άσχημο, το μπαγιάτικο από το φρέσκο, το νοθευμένο από το σκέτο. Ζωή να ΄χουν, μερικοί πατριώτες μας έκαναν ψεύτικο καφέ. Στην αρχή βγήκε ο κριθαρένιος καφές, δεν έπιασε. Ύστερα βγήκε καφές από φασόλια, δεν τον κατάπιαμε. Εμείς σαν Έθνος είμαστε θεριακλήδες του καφέ, αν και καταπίνουμε όλες τις απομιμήσεις, του καφέ την απομίμηση δεν την καταπίνουμε. Ώ Ύψιστε! Να γινόταν, τόσο δα από ότι καταλαβαίνουμε από αυτόν τον καφέ, να καταλαβαίναμε και από δημοκρατία…
(Ιnfo: O καφές και η δημοκρατία,, Αζίζ Νεσίν, Εκδόσεις Θεμέλιο, 1991).
Κάθε ομοιότητα με την εποχή και τη χώρα μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του συγγραφέα.
Αν ξοδεύαμε αυτόν τον κόπο τόσον χρόνων που αφιερώσαμε στη δημοκρατία, για την ανάπτυξη του καφέ, σήμερα η χώρα μας θα γινόταν δάσος από καφέ, που δεν τα άγγιξε ο μπαλτάς του ξυλοκόπου. Στο παρελθόν κρίθηκε απαραίτητο, δεν το είχαμε καταλάβει, αντί να φυτέψουμε σπόρο καφέ, φυτέψαμε το σπόρο της δημοκρατίας. ¨Δόξα το Θεώ¨, αν και δεν έχουμε καμιά στενοχώρια από τη μεριά της δημοκρατίας, εμείς ξέρουμε τι τραβάμε από την έλλειψη του καφέ. Καφές είναι αυτός!...Δεν μοιάζει σε τίποτε. Έτσι είναι η δημοκρατία; Και να είναι και να μην είναι το ίδιο κάνει…
Αν δεν υπάρχει καφές, του ανθρώπου το κεφάλι γυρίζει, αν δεν υπάρχει δημοκρατία, του ανθρώπου το κεφάλι δε γυρίζει. Ο καφές μοσχοβολάει, η δημοκρατία ούτε καν έχει μυρουδιά. Τον καφέ τον βάζεις στο φλιτζάνι, τον πίνεις. Η δημοκρατία ούτε τρώγεται ούτε πίνεται. Σε τι χρειάζεται αυτή η δημοκρατία μπορείτε να μου πείτε; Στη χώρα μας έρχεται από το εξωτερικό μπόλικη-μπόλικη δημοκρατία, αλλά καφές δεν έρχεται! Τον καφέ τον πουλάνε, τη δημοκρατία τη δίνουν. Ο καφές είναι με λεφτά, η δημοκρατία τσάμπα…
Για τον καφέ χρειάζεται συνάλλαγμα, για τη δημοκρατία τίποτε δεν χρειάζεται. Για κοιτάξτε τι τραβάμε από τον καφέ. Λες και δεν έχουμε συνηθίσει στο καλό καφέ; Αμέσως καταλαβαίνουμε τον καλό καφέ από τον άσχημο, το μπαγιάτικο από το φρέσκο, το νοθευμένο από το σκέτο. Ζωή να ΄χουν, μερικοί πατριώτες μας έκαναν ψεύτικο καφέ. Στην αρχή βγήκε ο κριθαρένιος καφές, δεν έπιασε. Ύστερα βγήκε καφές από φασόλια, δεν τον κατάπιαμε. Εμείς σαν Έθνος είμαστε θεριακλήδες του καφέ, αν και καταπίνουμε όλες τις απομιμήσεις, του καφέ την απομίμηση δεν την καταπίνουμε. Ώ Ύψιστε! Να γινόταν, τόσο δα από ότι καταλαβαίνουμε από αυτόν τον καφέ, να καταλαβαίναμε και από δημοκρατία…
(Ιnfo: O καφές και η δημοκρατία,, Αζίζ Νεσίν, Εκδόσεις Θεμέλιο, 1991).
Κάθε ομοιότητα με την εποχή και τη χώρα μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του συγγραφέα.
Σχόλια