To δίλημμα περί συνδρομής

Πρόσφατα, ο Lou Ureneck, Πρόεδρος της Σχολής Δημοσιογραφίας του Boston University, έγραψε σε άρθρο του στους New York Times (αναδημοσιεύτηκε από το Βήμα):

«Το μοντέλο της χρηματοδότησης των ΜΜΕ από τη διαφήμιση μάλλον έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του και πλέον κινούμεθα προς ένα υβριδικό μοντέλο, το οποίο συνδυάζει συνδρομές στο internet και πόρους από διαδικτυακές διαφημίσεις». 

Η πρόβλεψή του φαντάζει απολύτως λογική, όμως η συνδρομή δεν αποτελεί απαραίτητα ιδανική λύση για κάθε site. Λόγου χάρη, ο J. Roberts πιστεύει ότι η συνδρομή μειώνει αισθητά την επισκεψιμότητα και αυτό είναι κάτι που, ίσως και για λόγους πρεστίζ, δεν επιθυμούν οι NY Times:

«Όταν παλιότερα, πριν από 3 χρόνια, επιλέξαμε τη λύση της συνδρομής, πολλοί αναγνώστες μας απέρριψαν επιλέγοντας τη δωρεάν ενημέρωση από ανταγωνιστικά sites». Άρα; «Ελπίζουμε ότι οι διαφημίσεις αρκούν για να παραμείνουμε βιώσιμοι. Μακάρι, αν και η αλήθεια είναι ότι ενίοτε αμφιβάλλω…».

Οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί αναζητούν per mare per terras το μοντέλο που θα τους καθοδηγήσει στα δύσβατα μονοπάτια της ψηφιακής γης. Έως τότε όμως, το πιθανότερο είναι, όπως καταλήγει ο L. Ureneck, ότι «θα δούμε μια νέα και σθεναρή δημοσιογραφία, η οποία θα συνδυάζει το κείμενο με την αλληλεπίδραση». Και μακάρι να επαληθευτεί η πρόβλεψή του αμερικανού καθηγητή ότι αυτή η βελτιωμένη έκδοση της δημοσιογραφίας «θα γίνει αποδεκτή με θέρμη, έστω και αντί κάποιου τιμήματος, από τους ανθρώπους που την εκτιμούν: τους αναγνώστες της».

Η Georgina Henry (The Guardian) για το ζήτημα της συνδρομής αναφέρει: «Τίποτα δεν είναι δωρεάν. Οι αναγνώστες μας πληρώνουν με την προσοχή τους. Αυτή άλλωστε μας βοηθά να προσελκύσουμε διαφημιζόμενους».

H Lydia Aguirre από τη πλευρά της σημειώνει σχετικά: «Και η El Pais είχε δοκιμάσει το συνδρομητικό μοντέλο, αλλά το κόψαμε γιατί έπεσε η κίνηση. Δυστυχώς, δεν έχουμε ακόμα την απάντηση για το ποια είναι η ενδεδειγμένη λύση».