Σφιχτό κρέας, σκούρο χρώμα, εξαιρετική γεύση...

Ένας αληθινός κόκορας, όπως ο κόκορας της γιαγιάς μου για παράδειγμα, μεγαλώνει στο αγρόκτημα για δεκαέξι εβδομάδες, αντίθετα με εκείνον της μαζικής παραγωγής, που έχει όριο ζωής τις εξήμισι. Συγκριτικά με τον συγγενή του, ο κόκορας της γιαγιάς μου χαρακτηρίζεται από σφιχτό κρέας, σκούρο χρώμα και εξαιρετική γεύση. Έχει σκαλίσει ελεύθερος τη γη και έχει πάρει από το έδαφος της περιοχής όλες τις πρωτεΐνες που του χρειάζονται.

Για τους γαστρονόμους, είναι ο ‘’βασιλιάς των πουλερικών και το πουλερικό των βασιλιάδων’’. Αυτός είναι ο κόκορας που προτιμώ κι εγώ, ειδικά όταν μαγειρεύεται κρασάτος.  

Τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι η ποιότητα της τροφής μας δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Ακόμα και το ψωμί που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής μας, μπορεί να περιέχει υπερβολική ζάχαρη και λίπος, ενώ αρκετές φορές σε κρέατα που πωλούνται ελεύθερα στην αγορά έχουν ανιχνευθεί απαγορευμένες ορμόνες, βελτιωτικά γεύσεις ή και αντιβιοτικά. Αυτή η απαράδεκτη πρακτική πηγαίνει ενάντια στη φύση και δεν είναι λίγοι εκείνη που συνδέουν αυτές τις πρακτικές ακόμα και με τη νόσο των τρελών αγελάδων.  

Σήμερα, σε απάντηση των απαιτήσεων του κοινού, υπάρχουν για τα τρόφιμα νέες προδιαγραφές, ώστε ο καταναλωτής να μπορεί να πιστοποιεί την προέλευση, τη μέθοδο παραγωγής και τη γενικότερη ποιότητα των προϊόντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) τρόφιμα, προϊόντα τα οποία παράγονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή, γεγονός που αποδεικνύει την αυθεντικότητά τους. Μπροστά στην επέκταση των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων, η σήμανση των προϊόντων βιολογικής γεωργίας είναι ένας τρόπος που διευκολύνει τον καταναλωτή να κάνει τις επιλογές του. Γενικά, οι διάφοροι χαρακτηρισμοί στις συσκευασίες των τροφίμων βοηθούν τους καταναλωτές να διαχωρίσουν τα προϊόντα πρώτης ποιότητας, από εκείνα που παράγονται μαζικά. Φυσικά, τα ’’ανώτερα’’ προϊόντα είναι πιο ακριβά και συχνά είναι απρόσιτα για το περισσότερο κόσμο. Γι΄ αυτό καλό είναι να θυμόμαστε που και που τις συνταγές της γιαγιάς μας. 

Η Ελληνική κουζίνα είναι από τις απλούστερες και καλύτερες παγκοσμίως. Στα χωριά της επαρχίας το φαγητό είναι πάντα σπιτικό και έχει εξαιρετική γεύση, είτε αυτό είναι ψωμί, γλυκό ή σάλτσα. Η διαβίωση λιτή, αλλά η κουζίνα υπέροχη. Στη βάση της βρίσκεται το λάδι της ελιάς, το τυρί και οι ντομάτες. Υπέροχα θαλασσινά, λάχανα, καρυκεύματα και φρούτα, πολλά φρούτα. 

Κλείσετε τα μάτια σας για μια στιγμή και φανταστείτε ένα λαχταριστό κοκκινιστό, σερβιρισμένο με λίγο κοκκινέλι μπρούσκο. Έτσι, ίσως να ανακαλύψετε κι εσείς πως το φαγητό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μοναχά μια πράξη αγάπης. 

Και μην ξεχνάτε, τα καλά πιάτα είναι εκείνα που διατηρούν πάντα, τις γεύσεις των υλικών που τα αποτελούν.