Η δίαιτα των Ολυμπιονικών

Οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στη διατροφή και στην άθληση, για τις οποίες θεωρούσαν ότι διαδραματίζουν πρωταρχικό ρόλο στην καλή υγεία. Το διαιτολόγιο των απλών ασκούμενων περιελάμβανε ποικιλία τροφίμων που διέφεραν ανάλογα με την εποχή του έτους. Η κατανάλωση των τροφίμων αυτών γινόταν με μέτρο και σε καμιά περίπτωση δεν γινόταν κατάχρηση. Ωστόσο οι αθλητές που διεκδικούσαν τη διάκριση στους αγώνες, τρέφονταν με μεγαλύτερης ποσότητας και καλύτερης ποιότητας τροφή που συνδυαζόταν με πολύ σκληρή προπόνηση.

Ο πρώτος προπονητής που ασχολήθηκε με τη δίαιτα των αθλητών που προπονούνταν για τους αγώνες ήταν ο Ίκκος από τον Τάραντα της Μεγάλης Ελλάδας. Ο Ίκκος που ήταν και ο ίδιος Ολυμπιονίκης, συνδύασε τη δίαιτα του κάθε αθλητή με το άθλημα στο οποίο επιδιδόταν και πίστευε ότι η άσκηση είναι μέσο που οδηγεί σε αρμονία σώματος και ψυχής.  

Οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές μέχρι τον 5^ο αιώνα π.Χ. δεν περιελάμβαναν το κρέας στη δίαιτά τους. Τα αναγκαία θρεπτικά συστατικά λαμβάνονταν από το νωπό τυρί, το σταρένιο ψωμί και τα ξερά σύκα που κατανάλωναν. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή το κρέας περιλήφθηκε για πρώτη φορά στη δίαιτα των αθλητών από το δρομέα Στύμφαλο, έναν αθλητή, ο οποίος καταγόταν από τη Στύμφαλο της Αργολίδας και είχε ανακηρυχθεί δύο φορές νικητής στην Ολυμπία στο δρόμο αντοχής, δύο στα Πύθια, τρεις στα Ίσθμια, και πέντε στα Νέμεα. Το κρέας που έτρωγαν οι αθλητές προερχόταν κυρίως από κατσίκια.  

Η κατανάλωση αλκοόλ επιτρεπόταν κατά τη διάρκεια της προπόνησης και πριν από τους αγώνες. Αναφέρεται μάλιστα ότι στους αρχικούς Ολυμπιακούς αγώνες τα αλκοολούχα ποτά χρησιμοποιούνταν όπως σήμερα τα ενόργανα βοηθήματα. Οι αθλητές ακολουθούσαν αυστηρά συγκεκριμένη δίαιτα που όριζε ο προπονητής, ο οποίος τους επέβαλε την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής για να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους μετά την προπόνηση, τακτική που αναφέρεται από τον Αριστοτέλη ως ‘’αναγκοτροφία’’. Γνωστός για την τεράστια ποσότητα φαγητού και κρασιού που κατανάλωνε ήταν ο Μίλωνας ο Κρωτονιάτης. Ο Μίλωνας ήταν αθλητής της πάλης και ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές αναφέρει ότι η δίαιτά του περιελάμβανε 9 κιλά κρέατος, 9 κιλά ψωμί και 8,5 λίτρα κρασί την ημέρα. Ήταν πολύ σωματώδης και η δύναμή του έγινε θρύλος. 

Όπως και στην αρχαιότητα έτσι και σήμερα οι αθλητές υψηλών επιδόσεων θεωρούν τη δίαιτα μέρος της προπόνησής τους καθώς η διαιτητική παρέμβαση επηρεάζει την απόδοση. Οι περισσότερες πληροφορίες που υπάρχουν σχετίζονται με την ισορροπία υγρών και ηλεκτρολυτών, τη φυσιολογία της θερμορύθμισης, τις απαιτήσεις σε υδατάνθρακες των αθλητών αγωνισμάτων αντοχής, και τα προ – αγωνιστικά γεύματα. Επίσης μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μελέτη των απαιτήσεων σε πρωτεΐνες, βιταμίνες και αντιοξειδωτικά. 

Η συμμετοχή των αρχαίων Ελλήνων αθλητών στους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν μια διαδικασία που πλαισιωνόταν από μια ολόκληρη φιλοσοφία. Η δίαιτα αποτελούσε ένα μόνο μέρος αυτής της διαδικασίας, που ωστόσο είχε μεγάλη σημασία καθώς η αυστηρή υπακοή στους διαιτητικούς κανόνες συντηρούσε το αθλητικό ιδεώδες και έδινε καλό παράδειγμα στους νεότερους.