Πηλός, σκατά κι αστρόσκονη

“Και έκλασεν ο Καθήξ πυρ, και εκ της ανάφλεξης δημιουργήθηκεν όλη η γης. Και μετέπειτα είπε: ας γίνουν εκ των περιττωμάτων μου οι Άνθρωποι...”. Πήρε, λοιπόν, σκατά κι αστρόσκονη τα ονόμασε πηλό κι έφτιαξε τον Αδάμ. Βαριόταν ο Αδάμ, βαριόταν κι ο Θεός με τον Αδάμ κι έφτιαξε και την Εύα.

Ο Αδάμ και η Εύα, εν αρχή, τα πήγαιναν πολύ καλά κι αυτό γιατί ήταν τόσο διαφορετικοί και τόσο ίδιοι: την καταλάβαινε πολύ λιγότερο από τα άλλα πλάσματα του Θεού, αλλά τουλάχιστον γελούσαν κι έχεζαν με τον ίδιο τρόπο. 

Έτσι έγιναν κολλητοί επιστήθιοι κι επικρεβάτιοι και μάλιστα τακίμιασαν με τα ουράνια σώματα. Ο Αδάμ πήρε τον ήλιο και η Εύα τη Σελήνη.

Οι Πρωτόπλαστοι, πήγαιναν για το χοντρό τους με βάρδιες, το πρωί ο ανήρ, το βράδυ η γυνή, έκαναν την ανάγκη τους κι ατένιζαν τον ήλιο και το φεγγάρι. Όλοι, βέβαια, γνωρίζουμε τι παίζει με το χέσιμο: κάθεσαι μόνος σου, στην ησυχία σου, κάνεις τις βρωμιές σου και σκέφτεσαι απερίσπαστος. 

Έτσι, καθόταν ο Αδάμ και σκεφτόταν διάφορα, πού θα πάει τα πρόβατα για βοσκή και πόσα χρήματα χρειάζεται το νέο helmet που θέλει, καθόταν και η Εύα. Αλλά, σε αντίθεση με τον Αδάμ, η Εύα, φιλοπερίεργη και ολιστική, γέμισε μαγεία από το φεγγάρι κι άρχισε να ανακαλύπτει τις λέξεις. ‘Ετσι, άρχισε να ονομάζει τα πράγματα, καταπώς διηγείται και ο Mark Twain στο “Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας”.

Κι ενώ ο Αδάμ χαιρότανε που τόσο συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον, ο Θεός τα πήρε κρανίο. Λάδωσε το Σατανά, έγινε το όλο σκηνικό με το Δέντρο της Γνώσης και βρήκε ευκαιρία να τιμωρήσει την Εύα, κάνοντας το χέσιμο για αυτήν ταμπού.

Μόνο οι προϊστορικές κοινωνίες την γλίτωσαν ελαφρώς, και οι τόποι όπου η γυναίκα είχε ισότιμη θέση με τον άντρα, όπως, για παράδειγμα, η Μινωική Κρήτη, όπου υπάρχει το αρχαιότερο αποχετευτικό σύστημα στην Ευρώπη, αλλά κι αυτό δεν κράτησε πολύ. Σύντομα κατέβηκαν βάρβαροι, φιλοπόλεμοι λαοί και υποδούλωσαν τις κοινωνίες αυτές, εγκαθιδρύοντας ένα status quo που απαγόρευε στη γυναίκα τα πολλά πάρε δώσε με το φεγγάρι και τα πολλά σούρτα-φέρτα στην τουαλέτα. Έτσι, ξεκίνησε μια μεγάλη περίοδος χρόνιας δυσκοιλιότητας.

Και τι δεν τράβηξε η γυναίκα στα σκοτεινά χρόνια της δυσκοίλιας ιστορίας της: αναγκάστηκε σχεδόν να εκμηδενιστεί κατά την αρχαιότητα, με λίγες εξαιρέσεις (όπως, π.χ. τις Σπαρτιάτισσες και τη φιλόσοφο Υπατία). Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, όποια γυναίκα έκανε πολλή ώρα στον απόπατο, σήμαινε ότι σκεφτόταν και μηχανευόταν πράγματα, οπότε κατηγορούνταν για μαγεία και την έστελναν στην πυρά. Στη Μέση Ανατολή, από την άλλη, οι μοναχικοί ποιητές της ερήμου, θαμπωμένοι από τη σπανιότητα της θέας μιας γυναίκας να χέζει, την ανέβασαν σε κάτι τόσο θαυμαστό, όποτε ξεκίνησε η λεγόμενη “ιπποτική ποίηση”, η οποία πέρασε και στην Ευρώπη. 

Έτσι, η γυναίκα καταδικάστηκε να είναι και πάντα λαμπερή, ευγενική και απρόσιτη, μήπως και θαμπώσει κανέναν άντρα και βρει ένα καλύτερο σπίτι και λίγο περισσότερο χρόνο στο μπάνιο για να χέζει μουλωχτά. Σιγά-σιγά, με τις επαναστάσεις και την αυγή ενός νέου, πιο ελεύθερου κόσμου, οι γυναίκες ξύπνησαν. Τα πρώτα φεμινιστικά κινήματα έκαναν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους, διεκδικώντας ισότητα των φύλων και το δικαίωμα της γυναίκας να μορφώνεται, να εργάζεται, να ψηφίζει και να χέζει. Στην Ελλάδα, η γυναίκα έχεσε για πρώτη φορά επισήμως το 1952, με τις πρώτες εκλογές όπου έγινε δεκτή η ψήφος των γυναικών.

Αλλά τόσοι αιώνες καταπίεσης έκαναν τη γυναίκα να φτάσει στο άλλο άκρο: άρχισαν οι διάρροιες. Η γυναίκα βγήκε έξω, έκαψε τα σουτιέν της και όρμησε στον άντρα, για να φάει και το δικό του χρόνο στην τουαλέτα, χωρίς όμως να παύει να μεγαλώνει χέστηδες γιους σαν πασάδες. Οι ισορροπίες μεταξύ των φύλων ανατράπηκαν επικίνδυνα και η γυναίκα με τον άντρα, πλέον, έχουν χωρίσει τα τσανάκια τους και γλωσσοτρώγονται στην πρώτη ευκαιρία. Αντί να αρχίσουν να αποκαλούν με τρυφερότητα ο ένας τον άλλον »σκατιάρικο», κάθονται και παίζουν σκατοπόλεμο. Αντί να βάλουν τα σκατά τους κάτω, να βγάλουν μια άκρη με τον εαυτό τους, να σταματήσουν να τα παίρνουν όλα τόσο προσωπικά κι έπειτα να τα βρουν σαν ισότιμοι άνθρωποι, να μιλήσουν με εκείνες τις πρώτες λέξεις που έβγαλε η Εύα και τόσο αγάπησε ο Αδάμ, να αναγνωρίσουν ο ένας τη μαγεία του άλλου για να γεννηθεί μαγεία και μεταξύ τους, αρνούνται πεισματικά να ξεπεράσουν τα σκατά που φάγανε στη μάπα και να προχωρήσουν…

ΥΓ: Αφιερώνεται σε όλες τις χειραφετημένες γυναίκες που τα έχουν καλά με τον κώλο τους.